Eind augustus nam ik voor de tweede keer deel aan het Mannenfestival. Best bijzonder want ik nam vorig jaar voor het eerst deel met een zeer grote allergie! In mijn hoofd speelde een beeld van egotrippende mannen die eruit zagen als Vikingen of op zijn minst toch een enorme ‘geitenwollen sok’ sfeer uitademden.

Tijdens de afronding van een 4-jarige opleiding psychotherapie werd ik mentaal uitgedaagd om te onderzoeken wat ik nodig had om het Mannenfestival wel te kunnen omarmen. Vanwaar komt die allergie? Dus … ik schreef mij in en vertrok. Ik werd uitgenodigd om thuis te komen in mijn hart, buik en ballen (als verwijzing naar je unieke mannelijkheid). Onmiddellijk schoot ik weer in de allergie en zag dit als een bevestiging van mijn vooroordelen. “Zie je wel! Deze plek is niets voor mij!” En toch zou ik het 4-daagse traject uitzitten ook al zou ik niet door de weerstand heen geraken. Meer dan 90 workshops stonden in de aanbieding. Finaal werd het een van de mooiste geschenken die ik mezelf had gegeven de afgelopen jaren. Meer van dat!

Op dag één speelde de impliciete vraag: ‘Wat heb jij nodig om te zijn wie je werkelijk bent?’ Die vraag alleen al bracht me in verwarring. “Weet ik veel! Gewoon zoals ik nu ben! Toch? Of niet?!” Stap voor stap ging ik opzoek. Ik bezocht verschillende workshops, ervaarde de kracht van de kwetsbaarheid van die ‘stoere Vikingen’, voelde de gedragenheid van de groep en kwam zachtjesaan dichter bij onderliggende emoties. Heftig!

Wat mij meteen opviel, was hoe de integratie van bewuste mannelijkheid spontaan gebeurde. De ruimte voelde veilig, open en uitnodigend, en gaf me de mogelijkheid om zowel mezelf als anderen in alle integriteit te ontmoeten. De openheid waarmee de anderen hun gevoelens, gedachten en ervaringen deelden was voor mij heel nieuw. Ik heb het geluk om rondom mij een aantal warme vriendschappen te hebben waarbinnen we veel kunnen delen. Toch was dit bad van hoeveelheid wat ik nodig had om in beweging te komen en te gaan ontdekken.

Wat me ook raakte, was het besef dat de effecten van dit festival verder reikten dan het moment zelf. Hoewel het festival enkel voor mannen was, voelde ik hoe het mij hielp om dieper in verbinding te komen, niet alleen met mezelf en andere mannen, maar ook met vrouwen, mijn gezin, familie en de wereld om me heen. Het opnieuw ontdekken wat man zijn voor mij betekent, zonder vast te zitten in stereotypes, was bevrijdend. Het doorbreekt het script dat mannen opdraagt hun emoties in te houden en geen kwetsbaarheid te tonen. Ik kon echt voelen hoe bevrijdend het was om deze oude patronen te doorbreken. Het werd een zoektocht naar evenwicht in mezelf, in zowel masculiene als feminiene krachten, in vasthouden en loslaten.

Nu is het festival voorbij en heb ik er ondertussen een tweede jaar opzitten. Nu start er ook een periode van integratie, de opgedane inzichten zoeken een bedding. Hoe het er uit zal gaan zien, zal de toekomst uitwijzen. Want ik weet en voel nu oprecht, dat ik het allemaal niet hoef te weten en ik vertrouw erop dat  wat ik nodig heb, zich zal aandienen op het juiste moment.

‘We are brothers on a journey,

burning like the sun,

remembering the ancient ways,

healing has begun.’

Kortom, een festival voor krachtige mannen die de moed hebben om kritisch en explorerend naar zichzelf te kijken, binnen een veilig en uitnodigend kader. Aho!

Meer info: https://mannenfestival.be/